Datgene wat goed voelt kan wel eens de reden zijn dat je je niet goed voelt.

Luisteren naar je hart, naar je innerlijke stem of doen wat goed voelt. Maar datgene wat goed voelt kan wel eens de reden zijn dat je je niet goed voelt.  

Veel mensen splitsen zichzelf op in een hoger en een lager ik  c.q. bewustzijn.  Het is leuk om jezelf in vakjes op te delen, maar als je niet weet waar precies welk vakje zit en hoe je daar moet komen dan heeft dat opdelen weinig zin.  En ook al zou je precies weten waar je hogere ik zit, het laat alleen maar zien dat er schijnbaar ook nog een lager ik aanwezig is. En die draait het spelletje gewoon mee.  

Als je gaat luisteren naar jezelf, waar luister je dan precies naar? De voetbalhooligan die een voortuintje ontleedt luistert prima naar zichzelf, hij merkt op dat er grote onrust in zijn lichaam heerst en geeft daar uiting aan. Daarentegen luistert de man die niet wenst te oordelen totaal niet naar zijn lichaam want op emotioneel vlak is het oordeel allang gevormd. En ook de Alles-is-Liefde en Alles-mag-er-zijn  believer luistert niet naar zijn lichaam want het zijn juist deze mensen die het hardst ageren tegen een Wilders, Trump of een korting op het eigen risico. Als die voetbalhooligan in hun voortuintje bezig is geldt de Alles-mag-er-zijn opeens niet meer.

Het “luisteren naar je hart” is voor veel mensen een andere benaming voor “luisteren naar dit pakket normen en waarden” die in hun ogen hoogstaand zijn.  Maar ze zijn net zo hoogstaand dan welke norm of waarde dan ook. Het probleem is namelijk de normen en waarden op zich, niet de hoogte ervan.  

Zodra je gaat luisteren naar een onderdeel van jezelf dat je beter acht dan andere onderdelen van jezelf (hoger versus lager ik) hou je jezelf voor de gek. Alle onderdelen zijn namelijk wie jij bent en jij kunt alleen maar luisteren naar jou, het geheel.

In de advocatuur is een mooi  gezegde: “A man who is his own lawyer has a fool for a client”.  

Als je luistert naar je eigen lichaam dan houdt het niet op bij het luisteren alleen. Want als je onrust opmerkt dan is het wijs iets met zowel de onrust als ook de bron van die onrust te doen.  Maar wat ga je doen? Als je vervolgens datgene gaat doen wat je lichaam je aangeeft, dan ga je nat. Je gaat namelijk het advies tot rust opvolgen van datgene die de onrust zojuist veroorzaakt heeft. 
Een dik persoon die qua voeding naar haar lichaam luistert, iemand die geen grenzen kan aangeven maar in de therapie graag de grenzen wilt aangeven,  iemand met grote vermoeidheid die haar dagritme niet wilt omgooien snappen het niet. Zij denken goed bezig te zijn door naar hun lichaam te luisteren, maar of ze kunnen niet luisteren, of ze luisteren niet goed, of ze verstaan niet wat er gezegd wordt.

Luisteren naar het lichaam is een kunst op zich. Ooit een Eikel gezien die gefrustreerd is dat hij geen Beukennootje is?   

Luisteren vraagt 1 groot offer: acceptatie. Acceptatie van datgene je lichaam is, doet en vertelt. Hoe groot de wens tot verandering ook is, de mogelijkheden zijn zeer gering en die wens tot verandering is nu juist je grootste probleem. De enige echte grote verandering kan alleen plaatsvinden als je dat ene ding gedaan hebt;  je lichaam accepteren zoals het is.