"Je mag niet oordelen..."
Dit gezegde hoor je vaak binnen het boeddhisme, voornamelijk van diegene die weinig verstand hebben van het boeddhisme. Binnen bepaalde groepen bestaat het beeld van Gautama de Boeddha alsof de beste man een knuffelguru was met een dikke gezellige buik waar je tegenaan kon liggen en die troostende woordjes tegen je uitsprak. Nooit een onvertogen woord kwam van zijn lippen en alles was goed zoals het was, alles mag er zijn...
Dit is een onjuist beeld van Gautama de Boeddha en zijn leer.
Als je de Pali-canon gaat lezen vanuit dit beeld dan schrik je je waarschijnlijk rot. De leraar toont zich compromisloos, heeft harde en duidelijke woorden en wijst je de hele tijd terug op zelfonderzoek voornamelijk vanuit meditatie. Hij oordeelt stevig en noemt mensen dwaas (bãla) of handelingen dwaasheid (bãlya).
Er is het nastreven van geluk in zintuiglijk genot, hetgeen laag, vulgair, ordinair en onedel is en niet tot welzijn leidt; en er is het nastreven van zelfpijniging, hetgeen pijnlijk en onedel is en niet tot welzijn leidt (SN 56-11, 1-3).
Dit, monniken, zijn de asceten en brahmanen die zo glad zijn als een aal... (DN 1, i25-28)
Verdriet wordt uit het geliefde geboren;
Ook angst komt uit het geliefde voort.
Wie vrij van het geliefde is,
Heeft geen verdriet — hoe dan angst? (Dhammapada, 212)
Vaak heeft Gautama de Boeddha een tweegesprek met een monnik met vragen of met een brahmaan of asceet uit een andere sekte. De manier van discussiëren en ondervragen kan als intimiderend overkomen en zo zijn er ook meerdere discussie en gesprekstechnieken in het boeddhisme voorhanden die zo ervaren kunnen worden .Dit maakt echter allemaal deel uit van de boeddhistische visie op eerlijkheid en op didactiek van leraar op leerling.
Soms lijkt het alsof iemand persoonlijk wordt aangesproken, maar daar zit dan altijd een hele duidelijke argumentatie achter die terug te voeren is naar de boeddhistische filosofie waarin dingen onwaar, onzuiver, dwaas of laakbaar zijn te noemen.
Inherent lijden is het lijden waarin een persoon gehinderd wordt in zijn spirituele proces. Al het andere lijden is persoonlijk lijden waarin het ego wordt aangeraakt. De 2e vorm van lijden is van minder belang dan de 1e vorm. Nu mag je de 2e vorm van lijden creëren om de 1e vorm te voorkomen ofwel; je mag persoonlijk lijden creëren om iemands spirituele proces te doen toenemen en juist dat komt in het boeddhisme veelvuldig voor.
Lijden creëren is dus, in een bepaalde vorm, een didactische vaardigheid en geen zonde zoals vaak beweerd wordt. Blijft alleen die situatie over waarin persoonlijk lijden wordt gecreëerde waarin de persoon niet spiritueel tot groei komt. Indien de achterliggende intentie zuiver was is er niets laakbaars gebeurd.
Mensen echter persoonlijk lijden toebrengen zonder dat daar de intentie in zit de ander spiritueel te laten groeien is onjuist handelen. Mocht onverhoopt het zo zijn dat de ander wél spirituele groei ervaart, dan was het gecreëerde lijden nog steeds zonder zuivere intentie en is het nog steeds onzuiver.
Waar komt dan het gezegde "je mag niet oordelen" vandaan?
Deels heeft dit dus te maken met persoonlijk lijden creëren zonder zuivere intentie, maar er is nog een antwoord en deze heeft te maken met de stelling: "alles is onderhevig aan de wet van oorzaak en gevolg".
Alles heeft een oorzaak en alles heeft een gevolg. Dit is een universele waarheid en een kernwaarde binnen de boeddhistische filosofie. Dat deze wet altijd en overal zijn werking heeft, wil niet zeggen dat deze wet ook te determineren is. 100 Oorzaken kunnen uitmonden in 1 gevolg, en 1 oorzaak kan 100 gevolgen hebben. Oorzaak en gevolg is niet lineair bepaald en ogenschijnlijk logische verbanden hoeven er helemaal niet te liggen. Ga je hier wel een oorzaak achter zoeken dan ga je dingen creëren die er zojuist niet waren en dat is laakbaar, want overal waar je energie in stopt groeit. Het boeddhisme is heel stellig dat het achteraf achterhalen van de oorzaken, of het voorspellen van mogelijke gevolgen onjuist is. Dit wordt bedoeld met oordelen.
De oplossing hierin?
Weet dat alles veranderlijk is. Alles komt op en vergaat uiteindelijk weer om te transformeren in weer iets anders. Alles heeft met alles te maken zonder dat we dat kunnen determineren. Accepteer dus datgene gebeurd en probeer vanuit een zo zuiver mogelijke intentie te handelen en wees niet bang iemand te kwetsen, als het vanuit een zuivere intentie gebeurd gericht op het spirituele proces.
dinsdag 21 juni 2016
vrijdag 17 juni 2016
Wanneer ben je géén boeddhist?
In tuincentra, spiri-winkeltjes, massage salons, wellnesscentra en in tuinen naast de tuinkabouter is het beeld van Gautama de Boeddha veelvuldig aanwezig. Een hoop mensen zeggen "affiniteit" te hebben met het boeddhisme, sommige durven zover te gaan te beweren dat ze ook wellicht wel boeddhist zijn.
Wanneer ben je nu eigenlijk boeddhist of, wanneer ben je géén boeddhist?
Dzongsar Jamyang Khyentse heeft daar antwoord op gegeven in "What makes you not a Buddhist", een boek dat helaas niet in Nederland te krijgen is.
Dzongsar is Bhutanees en hoofd van de Dzongsar college, een overkoepelend orgaan bestaande uit 6 kloosters en 1.600 monniken. Als antwoord op de vele boeddhistische sympathieën heeft hij een lijstje opgesteld van 6 punten. Als je op minimaal 1 van deze 6 'Nee' als antwoord geeft, of Ja, maar... of twijfel hebt, dan ben je géén boeddhist.
1.
kan je accepteren dat alle dingen tijdelijk van aard zijn?
2.
Kan je accepteren dat geen enkel ding of concept blijvend is?
3.
kan je accepteren dat alle emoties/gemoedstoestanden pijn en lijden veroorzaken?
4.
Kan je accepteren dat er geen enkele emotie/gemoedstoestand is die alleen maar plezier brengt?
5.
kan je accepteren dat alles wat zich voordoet illusionair en niet-bestaand is?
6.
Kan je accepteren dat de 'verlichting' niet te verwoorden is, buiten elk concept valt, dat het geen gelukzalige hemel is maar alleen de afwezigheid van waan?
Boeddhisme is een levensfilosofie. Je bent boeddhist of je bent het niet. Je kan ook niet een beetje zwanger zijn, een beetje vegetarisch of een beetje pacifist. It's the whole package or it's nothing at all...
Wanneer ben je nu eigenlijk boeddhist of, wanneer ben je géén boeddhist?
Dzongsar Jamyang Khyentse heeft daar antwoord op gegeven in "What makes you not a Buddhist", een boek dat helaas niet in Nederland te krijgen is.
Dzongsar is Bhutanees en hoofd van de Dzongsar college, een overkoepelend orgaan bestaande uit 6 kloosters en 1.600 monniken. Als antwoord op de vele boeddhistische sympathieën heeft hij een lijstje opgesteld van 6 punten. Als je op minimaal 1 van deze 6 'Nee' als antwoord geeft, of Ja, maar... of twijfel hebt, dan ben je géén boeddhist.
1.
kan je accepteren dat alle dingen tijdelijk van aard zijn?
2.
Kan je accepteren dat geen enkel ding of concept blijvend is?
3.
kan je accepteren dat alle emoties/gemoedstoestanden pijn en lijden veroorzaken?
4.
Kan je accepteren dat er geen enkele emotie/gemoedstoestand is die alleen maar plezier brengt?
5.
kan je accepteren dat alles wat zich voordoet illusionair en niet-bestaand is?
6.
Kan je accepteren dat de 'verlichting' niet te verwoorden is, buiten elk concept valt, dat het geen gelukzalige hemel is maar alleen de afwezigheid van waan?
Boeddhisme is een levensfilosofie. Je bent boeddhist of je bent het niet. Je kan ook niet een beetje zwanger zijn, een beetje vegetarisch of een beetje pacifist. It's the whole package or it's nothing at all...
donderdag 16 juni 2016
"Persoonlijke balans" bestaat niet...
Je leest het vaak bij aanbieders van massage, yoga, tantra, meditatie, reiki, Qiu-gong en soortgelijke: "Persoonlijke balans", en dan met name het streven daarnaar.
Vanuit de boeddhistische visie is dit een contradictie en per definitie onmogelijk. Om dit uit te legen moeten we beide termen eerst apart van elkaar onderzoeken.
- Persoonlijk -
In het boeddhisme is 'persoonlijk' niet een verwijzing naar een persoon, maar naar het individuele deel van die persoon. De gedachte dat een persoon een individueel wezen is behept met een eigen en zelfstandige ego met daarin de ik=persoonlijkheid, het mijn, ons en overtuigingen is onjuist.
Het persoonlijke/ego is niets anders dan alle conditioneringen bij elkaar en alle emoties en gemoedstoestanden die daaruit voortkomen. En aangezien zowel emoties als de gemoedstoestanden het duale karakter van de persoon vertegenwoordigen is de persoon altijd in onbalans zodra deze in een emotie/gemoedstoestand verkeert. Het persoonlijke is dus altijd in onbalans.
- Balans -
Streven naar balans is prachtig, maar wat is 'balans' precies? In het boeddhisme kennen ze meerdere varianten van balans waarvan de meeste een schijnbalans zijn. In het dagelijks leven herkennen wij deze schijnbalans als momenten van de "balans in onbalans". Zo kan je in een conflictsituatie met iemand verkeren maar in een kort moment toch even in balans zijn met elkaar. Of zelf in een periode van stress verkeren maar tijdens een boswandeling toch even rust ervaren. Tot slot zou je een ouderwetse kantelweegschaal kunnen hebben met een maximaal toelaatbaar gewicht van 20 kg waarbij je aan beide zijden 15 kg plaatst. Ogenschijnlijk zal de weegschaal in balans zijn, maar het totaalgewicht is ver boven het maximum en zodoende is ook hier onbalans.
- Persoonlijke balans -
De werkelijke balans kan niet gecreëerd worden maar is een gevolg. Als je onbalans weghaalt is het gevolg balans. Aangezien zowel de emoties als de gemoedstoestanden het duale karakter van de persoon vertegenwoordigen is de persoon altijd in onbalans zodra deze in een emotie/gemoedstoestand verkeert. Deze emotie/gemoedstoestand zijn samen met de conditioneringen het 'persoonlijke', en daarmee is persoonlijke balans zowel een contradictie als een onmogelijkheid.
Gek genoeg kan, als momentopname, persoonlijke balans wel ervaren worden, maar dan als vergelijk tot de schijnbalansen. Streven naar balans is mogelijk, maar dan moet deze geheel los komen te staan van het persoonlijke omdat deze de onbalans vertegenwoordigd.
Werkelijk streven naar balans is streven naar het weghalen van de conditioneringen. Met het verdwijnen van deze conditioneringen verdwijnt als gevolg ook het ego en daarmee het persoonlijke.
Ben je echter fier en trots op je eigen individuele persoonlijkheid en je ego, dan is balans een onmogelijkheid.
Vanuit de boeddhistische visie is dit een contradictie en per definitie onmogelijk. Om dit uit te legen moeten we beide termen eerst apart van elkaar onderzoeken.
- Persoonlijk -
In het boeddhisme is 'persoonlijk' niet een verwijzing naar een persoon, maar naar het individuele deel van die persoon. De gedachte dat een persoon een individueel wezen is behept met een eigen en zelfstandige ego met daarin de ik=persoonlijkheid, het mijn, ons en overtuigingen is onjuist.
Het persoonlijke/ego is niets anders dan alle conditioneringen bij elkaar en alle emoties en gemoedstoestanden die daaruit voortkomen. En aangezien zowel emoties als de gemoedstoestanden het duale karakter van de persoon vertegenwoordigen is de persoon altijd in onbalans zodra deze in een emotie/gemoedstoestand verkeert. Het persoonlijke is dus altijd in onbalans.
- Balans -
Streven naar balans is prachtig, maar wat is 'balans' precies? In het boeddhisme kennen ze meerdere varianten van balans waarvan de meeste een schijnbalans zijn. In het dagelijks leven herkennen wij deze schijnbalans als momenten van de "balans in onbalans". Zo kan je in een conflictsituatie met iemand verkeren maar in een kort moment toch even in balans zijn met elkaar. Of zelf in een periode van stress verkeren maar tijdens een boswandeling toch even rust ervaren. Tot slot zou je een ouderwetse kantelweegschaal kunnen hebben met een maximaal toelaatbaar gewicht van 20 kg waarbij je aan beide zijden 15 kg plaatst. Ogenschijnlijk zal de weegschaal in balans zijn, maar het totaalgewicht is ver boven het maximum en zodoende is ook hier onbalans.
- Persoonlijke balans -
De werkelijke balans kan niet gecreëerd worden maar is een gevolg. Als je onbalans weghaalt is het gevolg balans. Aangezien zowel de emoties als de gemoedstoestanden het duale karakter van de persoon vertegenwoordigen is de persoon altijd in onbalans zodra deze in een emotie/gemoedstoestand verkeert. Deze emotie/gemoedstoestand zijn samen met de conditioneringen het 'persoonlijke', en daarmee is persoonlijke balans zowel een contradictie als een onmogelijkheid.
Gek genoeg kan, als momentopname, persoonlijke balans wel ervaren worden, maar dan als vergelijk tot de schijnbalansen. Streven naar balans is mogelijk, maar dan moet deze geheel los komen te staan van het persoonlijke omdat deze de onbalans vertegenwoordigd.
Werkelijk streven naar balans is streven naar het weghalen van de conditioneringen. Met het verdwijnen van deze conditioneringen verdwijnt als gevolg ook het ego en daarmee het persoonlijke.
Ben je echter fier en trots op je eigen individuele persoonlijkheid en je ego, dan is balans een onmogelijkheid.
donderdag 9 juni 2016
Single slapen heeft niets met tantra te maken
Wat is tantra?
Soms is het handiger om te laten zien wat tantra in ieder geval niet is. Na de "tantra met Ayahuasca" (Ayahuasca is gewoon drugs), is het nu opeens heel tantrisch om single te slapen in een relatie. Niet in 2 aparte bedden, maar in aparte slaapruimtes.
De redenen zijn divers zoals uitgelegd in onderstaand artikel. En daarin vallen 2 dingen mij heel erg op.
1. De energetische trilling.
In reacties schrijven mensen bijvoorbeeld dat het verschil in trillingsgetal (?) het niet fijn maakt om naast een partner te slapen.
2. Ik-ik-ik.
Als je samen slaapt kan je niet meer masturberen. Het is ongezond voor je eigen polariteit. Je hebt tijd nodig voor je individuele proces. Iets met seksuele energie.
Deze kolder wordt dus weggeschreven bij tantra.
Mijn advies: Stop met Tantra!!
Als dit klopt is tantra echt heel beroerd en je hebt er niets aan.
1.
Bijna het tegendeel is waar. Ten eerste leer je middels tantra wat het 'Ik' en het 'ego' nu werkelijk is en welke waarde het heeft. En die waarde is er wel, maar is tegelijk véél kleiner dan we nu wellicht vermoeden. Het spirituele proces is absoluut niet gebaadt bij single slapen. Als je het idee hebt dat je eigen individuele proces/trillingsgetal/polariteit/mastrubatie-beleid lijdt onder het samen slapen met je partner, neem een andere partner! Degene die je nu hebt voldoet in ieder geval niet.
Ik neem voor het gemak aan dat je partner diegene is waar je van houdt en waar je lief-en-leed mee wil/kan/durft te delen. Juist in de periode (de slaap) dat je bewustzijn afwezig is of andere zaken doet (dromen) is het fijn in dezelfde 'space' te zijn als diegene waar je van houdt en waar je je veilig bij voelt. Gebeurt dat allemaal niet, dan match je simpelweg niet met deze partner en helpt single slapen daar ook niet meer bij.
2.
Dan de Ik-ik-ik. Ook hierin moet iedereen helemaal zelf weten hoe groot-ie zijn Ik wil hebben. Wees een trots iemand, wees een egoïst, wees een narcist, allemaal prima. Maar praat het voor jezelf en een ander niet goed door er een spiritueel sausje over te gooien. Als je niet lang met anderen kunt optrekken, als je energie van anderen opneemt of als je eerder 'leeggetrokken' wordt door anderen, dan is dit iets om eens grondig te onderzoeken. Maar noem het geen HSP, noem het niet channelen, wijdt het niet aan je verhoogde trillingsgetal en denk niet dat het een gevolg is van een spiritueel proces. Ooit de Dalai-lama in een hoekje zien zitten omdat hij de energie van de groep niet aankon?
Het Ik-denken staat los van enig spiritueel proces of ontwikkeling. Als je niet met wie-dan-ook samen kunt zijn, ga dit onderzoeken. Kan je niet met je partner samen zijn, ga dit zeker onderzoeken.
energetic-muddling-why-couples-shouldnt-sleep-in-the-same-bed-every-night
Soms is het handiger om te laten zien wat tantra in ieder geval niet is. Na de "tantra met Ayahuasca" (Ayahuasca is gewoon drugs), is het nu opeens heel tantrisch om single te slapen in een relatie. Niet in 2 aparte bedden, maar in aparte slaapruimtes.
De redenen zijn divers zoals uitgelegd in onderstaand artikel. En daarin vallen 2 dingen mij heel erg op.
1. De energetische trilling.
In reacties schrijven mensen bijvoorbeeld dat het verschil in trillingsgetal (?) het niet fijn maakt om naast een partner te slapen.
2. Ik-ik-ik.
Als je samen slaapt kan je niet meer masturberen. Het is ongezond voor je eigen polariteit. Je hebt tijd nodig voor je individuele proces. Iets met seksuele energie.
Deze kolder wordt dus weggeschreven bij tantra.
Mijn advies: Stop met Tantra!!
Als dit klopt is tantra echt heel beroerd en je hebt er niets aan.
1.
Bijna het tegendeel is waar. Ten eerste leer je middels tantra wat het 'Ik' en het 'ego' nu werkelijk is en welke waarde het heeft. En die waarde is er wel, maar is tegelijk véél kleiner dan we nu wellicht vermoeden. Het spirituele proces is absoluut niet gebaadt bij single slapen. Als je het idee hebt dat je eigen individuele proces/trillingsgetal/polariteit/mastrubatie-beleid lijdt onder het samen slapen met je partner, neem een andere partner! Degene die je nu hebt voldoet in ieder geval niet.
Ik neem voor het gemak aan dat je partner diegene is waar je van houdt en waar je lief-en-leed mee wil/kan/durft te delen. Juist in de periode (de slaap) dat je bewustzijn afwezig is of andere zaken doet (dromen) is het fijn in dezelfde 'space' te zijn als diegene waar je van houdt en waar je je veilig bij voelt. Gebeurt dat allemaal niet, dan match je simpelweg niet met deze partner en helpt single slapen daar ook niet meer bij.
2.
Dan de Ik-ik-ik. Ook hierin moet iedereen helemaal zelf weten hoe groot-ie zijn Ik wil hebben. Wees een trots iemand, wees een egoïst, wees een narcist, allemaal prima. Maar praat het voor jezelf en een ander niet goed door er een spiritueel sausje over te gooien. Als je niet lang met anderen kunt optrekken, als je energie van anderen opneemt of als je eerder 'leeggetrokken' wordt door anderen, dan is dit iets om eens grondig te onderzoeken. Maar noem het geen HSP, noem het niet channelen, wijdt het niet aan je verhoogde trillingsgetal en denk niet dat het een gevolg is van een spiritueel proces. Ooit de Dalai-lama in een hoekje zien zitten omdat hij de energie van de groep niet aankon?
Het Ik-denken staat los van enig spiritueel proces of ontwikkeling. Als je niet met wie-dan-ook samen kunt zijn, ga dit onderzoeken. Kan je niet met je partner samen zijn, ga dit zeker onderzoeken.
energetic-muddling-why-couples-shouldnt-sleep-in-the-same-bed-every-night
zaterdag 4 juni 2016
"Zoekend naar water heft de drenkeling zijn glas"
Het boeddhisme bestaat dik 2.500 jaar en ook al is er onwetendheid, observeren kan altijd. En dat is 2.500 jaar gedaan in voornamelijk Burma en Sri-lanka door meerdere leraren in meerdere kloosters bij meerdere leerlingen. Die leerlingen werden leraren en observeerden ook weet, etc. Zij observeerden hun eigen spirituele proces en dat van hun leerlingen, en maakte hier aantekeningen van. Rond 1.600 begonnen enkele monniken al deze aantekeningen te analyseren en ontdekte patronen. Rond 1.850 werden deze analysen en patronen in boekvorm gegoten (abhidhamma-sangaha) en vervolgens tot de dag van vandaag gecontroleerd.
Wat blijkt is dat, waar we wellicht verschillende trajecten zouden verwachten in spirituele groei, dit niet het geval is. Ieder doorloopt hetzelfde traject met dezelfde inzichten op hetzelfde moment met dezelfde valkuilen en dezelfde moeilijkheden, etc...
Boeddhisme is wetenschap, dat klopt. In die zin dat je neutraal kan observeren datgene wat zich voordoet. De filosofische en psychologische uitleg van wat je waarneemt heeft Gautama de Boeddha 2.500 jaar geleden gegeven en ook dit hebben ze 2.500 jaar tegen het licht kunnen houden. En daar waar religies en godsdiensten hiaten in hun filosofie hebben is dat niet zo bij het boeddhisme, juist omdat het zo wetenschappelijk is. Er zijn geen aannames, geen veronderstellingen, niets wat je eerst moet geloven of beloven. De gehele boeddhistische filosofie is herkenbaar en controleerbaar.
Liefde is geen groot goed in de boeddhistische filosofie omdat het gezien wordt als een bron van lijden.
Ik en ego zijn metaforen voor de onwetendheid waarin we verkeren en in wezen niet bestaand.
Metta betekend "Universele Liefde vanuit compassie" en is niets anders dan het gewaarworden van Prana; de neutrale energie in ons, alles en iedereen.
Omdat de filosofie aanwezig is, helder en duidelijk is, herkenbaar en controleerbaar is, wordt er stevige oordelen gegeven aan diegene die het niet zien of begrijpen. Gautama de Boeddha gebruikte vaak de termen : "Dom, Dwaas, Onwetend" als een monnik met domme vragen aan kwam zetten. Deze bewoordingen gebruikte hij met een reden.
Een monnik, leraar of pseudo-leraar die er een eigen filosofie op na houdt, niet gestoeld op een bestaand gedachtegoed voortkomend uit ervaring, is een dwaas. Je moet van verdomd goede huizen komen wil je á la 2016 nog iets niets zien of verzinnen. Op filosofisch/psychologisch terrein is alles reeds gezegd of ontdekt. Alleen toepassingen hierop gebaseerd zijn nieuw dankzij techniek, etc...
In de boeddhistische filosofie bestaan er enkele waarheden die ze universeel noemen. Deze waarheden zijn logisch, voor iedereen ten aller tijden te herkennen en te controleren. Geloof heeft er niets mee te maken. Als iemand dus iets beweerd dient het verifieerbaar te zijn. Is dat het niet, dan klopt datgene wat beweerd wordt niet. In mens streven uniek te zijn verzinnen we nieuwe dingen die onmogelijk nieuw kunnen zijn.
"Zoekend naar water heft de drenkeling zijn glas"
Wat blijkt is dat, waar we wellicht verschillende trajecten zouden verwachten in spirituele groei, dit niet het geval is. Ieder doorloopt hetzelfde traject met dezelfde inzichten op hetzelfde moment met dezelfde valkuilen en dezelfde moeilijkheden, etc...
Boeddhisme is wetenschap, dat klopt. In die zin dat je neutraal kan observeren datgene wat zich voordoet. De filosofische en psychologische uitleg van wat je waarneemt heeft Gautama de Boeddha 2.500 jaar geleden gegeven en ook dit hebben ze 2.500 jaar tegen het licht kunnen houden. En daar waar religies en godsdiensten hiaten in hun filosofie hebben is dat niet zo bij het boeddhisme, juist omdat het zo wetenschappelijk is. Er zijn geen aannames, geen veronderstellingen, niets wat je eerst moet geloven of beloven. De gehele boeddhistische filosofie is herkenbaar en controleerbaar.
Liefde is geen groot goed in de boeddhistische filosofie omdat het gezien wordt als een bron van lijden.
Ik en ego zijn metaforen voor de onwetendheid waarin we verkeren en in wezen niet bestaand.
Metta betekend "Universele Liefde vanuit compassie" en is niets anders dan het gewaarworden van Prana; de neutrale energie in ons, alles en iedereen.
Omdat de filosofie aanwezig is, helder en duidelijk is, herkenbaar en controleerbaar is, wordt er stevige oordelen gegeven aan diegene die het niet zien of begrijpen. Gautama de Boeddha gebruikte vaak de termen : "Dom, Dwaas, Onwetend" als een monnik met domme vragen aan kwam zetten. Deze bewoordingen gebruikte hij met een reden.
Een monnik, leraar of pseudo-leraar die er een eigen filosofie op na houdt, niet gestoeld op een bestaand gedachtegoed voortkomend uit ervaring, is een dwaas. Je moet van verdomd goede huizen komen wil je á la 2016 nog iets niets zien of verzinnen. Op filosofisch/psychologisch terrein is alles reeds gezegd of ontdekt. Alleen toepassingen hierop gebaseerd zijn nieuw dankzij techniek, etc...
In de boeddhistische filosofie bestaan er enkele waarheden die ze universeel noemen. Deze waarheden zijn logisch, voor iedereen ten aller tijden te herkennen en te controleren. Geloof heeft er niets mee te maken. Als iemand dus iets beweerd dient het verifieerbaar te zijn. Is dat het niet, dan klopt datgene wat beweerd wordt niet. In mens streven uniek te zijn verzinnen we nieuwe dingen die onmogelijk nieuw kunnen zijn.
"Zoekend naar water heft de drenkeling zijn glas"
donderdag 2 juni 2016
boeddhistische visie op vluchtelingen problematiek
Bestaat er zo iets als een boeddhistische visie op de vluchtelingen problematiek?
Moeten wij niet vanuit compassie alles doen om vluchtelingen op te nemen?
Is het niet heel boeddhistisch dat te doen?
Als er al een boeddhistische visie op dit onderwerp was, dan is het niet deze. Een uitleg...
Moeten wij niet vanuit compassie alles doen om vluchtelingen op te nemen?
Is het niet heel boeddhistisch dat te doen?
Als er al een boeddhistische visie op dit onderwerp was, dan is het niet deze. Een uitleg...
De vernietiging van Sakya
Gautama de Boeddha’s geboortegrond is Kapilavatthu (Nepal) en dit is tijdens zijn leven geheel vernietigd wat een grote vluchtelingestroom tot gevolg had.
Kapilavatthu was de hoofdstad van Sakya, een semi-autonome republiek binnen het koninkrijk Kosala. Śuddhodana was de democratisch gekozen regent van Sakya en de vader van Siddhartha Gautama (de latere Gautama de Boeddha, 450-370 v.Chr.). In oorsprong was het de bedoeling dat Siddharta zijn vader zou opvolgen, maar kort na de geboorte van zijn zoon Rahula besloot Siddharta monnik te worden op zoek naar universele verlichting. Nu was Rahula de aangewezen persoon zijn grootvader op te gaan volgen, maar op zijn 9e werd hij door zijn vader opgenomen in de Sangha, de gemeenschap van boeddhistische monniken. De beurt viel toen ten deel aan een neef van Siddhartha die uiteindelijk ook regent werd, dit tegen het advies van Gautama de Boeddha.
Tijdens diens regentschap besloot de koning van Koasala, Pasenadi , zijn invloed onder de Sakya's aan te sterken door voor zijn zoon Vidudabha een edele Sakya vrouw op te eisen, liefst uit de familie van de regenten. De trotse regent wilde hier niets van weten en liet de slavin Vasabhakhattiya á la “my Fair lady” opleiden om zich voor te doen als vrouwe van hoge afkomst. Zij werd ten huwelijk aangeboden, trouwde Vidudabha en kregen een zoon, eveneens Vidudabha geheten.
Wat niet uit kon blijven gebeurde, Vidudabha kwam achter de list van de Sakya’s en dat hij een zoon van een slavin was. Hoe zwoer wraak en toen hijzelf koning van Kosala werd trok hij met een groot leger naar Kapilavatthu en verwoeste het gehele gebied, vermoorde zoveel mogelijk burgers en de adel werden afgeslacht .
Gautama de Boeddha
Een aantal burgers konden ontsnappen en Gautama de Boeddha had enkele ontmoetingen met deze Sakya’s die hij nog kende van vroeger. Het feit dat deze Sakya’s zeer ver van hun geboortegrond toevlucht zochten verontruste Gautama de Boeddha. Hij zei dat het onverstandig was om heil te zoeken in ver weg gelegen plaatsen ook al waren deze veiliger. Beter was het dicht bij de geboortegronden te blijven zodat de vluchtelingen het land, het volk, de gebruiken, de taal en het klimaat begrepen. Zo konden tijdens hun ballingschap beter voor zichzelf zorgen en hoefde ze geen claim op de plaatselijke bevolking te leggen. Tevens was het dan ook eenvoudiger naar huis terug te keren als de situatie veilig was.
(bron: History of Kośala Up to the Rise of the Mauryas - Vishuddhanand Pathak).
(bron: History of Kośala Up to the Rise of the Mauryas - Vishuddhanand Pathak).
Dalai lama
Vorige week heeft de Dalai lama zich in vergelijkbare bewoordingen uitgelaten:
"Duitsland bijvoorbeeld kan geen Arabisch land worden. Duitsland is Duitsland … "Maar het doel moet zijn dat zij terugkeren en gaan meehelpen met de wederopbouw van hun eigen land.”
(bron: http://nos.nl/artikel/2108568-dalai-lama-ziet-grenzen-aan-opvang-vluchtelingen-in-europa.html)
Mededogen
Boeddhistische mededogen en compassie is niet onvoorwaardelijk een ander helpen, maar de ander in staat te stellen zichzelf te helpen. Zelfredzaamheid is een belangrijk gegeven binnen de boeddhistische filosofie. Door naar een land te gaan waar je het land, het volk, de gebruiken, de taal en het klimaat niet kent leidt ertoe dat de mensen in dat land de verantwoordelijkheid krijgen opgedrongen jou te helpen. Door het land, het volk, de gebruiken, de taal en het klimaat te leren ontvremen voornamelijk de kinderen van hun geboorteland waardoor terugkeer lastiger wordt. Tevens wordt het geboorteland ontnomen waar het juist zoveel behoefte aan heeft; jonge sterke mensen die het land kunnen opbouwen.
Tantra massage over 1 miljoen views...
Enkele maanden gelee plaatste wij een filmpje over de Kum-nye Tantra. Een impressie hoe een sessie er bij ons aan toe gaat. Nog niet gezien, hier issie nogmaals...:
Schaamte
Onjuist inzicht betreffende compassie, schuldgevoelens en schaamte... de westerse maatschappij zit er vol van.
Schaamte is compassie en als je je niet schaamt ben je een Tokkie, en dus schamen we ons voor zwarte Piet en ons koloniale verleden en het uitsterven van de Dodo en elke scheet die we in de bus laten.
Geheel ontvreemd van realiteitszin en kennis van feiten schamen we ons en doen herstelbetalingen, vangen asielzoekers op en geven aan goede doelen. Dat de directeur aldaar 2 ton verdiend, herstelbetaling niet gevraagd zijn en asielzoekers etcetera... doet daar niets aan af.
Bij de gratie van schaamte voelen wij onszelf een mededogend mens en een mededogend mens is een goed mens en goed willen wij zijn.
Dat de werkelijkheid dan toch anders in elkaar steekt...
er-zijn-meer-blanke-slaven-verkocht-aan-noord-afrika-dan-zwarte-slaven-aan-blanke-landen
Schaamte is compassie en als je je niet schaamt ben je een Tokkie, en dus schamen we ons voor zwarte Piet en ons koloniale verleden en het uitsterven van de Dodo en elke scheet die we in de bus laten.
Geheel ontvreemd van realiteitszin en kennis van feiten schamen we ons en doen herstelbetalingen, vangen asielzoekers op en geven aan goede doelen. Dat de directeur aldaar 2 ton verdiend, herstelbetaling niet gevraagd zijn en asielzoekers etcetera... doet daar niets aan af.
Bij de gratie van schaamte voelen wij onszelf een mededogend mens en een mededogend mens is een goed mens en goed willen wij zijn.
Dat de werkelijkheid dan toch anders in elkaar steekt...
er-zijn-meer-blanke-slaven-verkocht-aan-noord-afrika-dan-zwarte-slaven-aan-blanke-landen
Reacties op Tweet: “Hoe geef je nog les als er in je klas door moslim kinderen geapplaudisseerd wordt?”
“Hoe geef je nog les als er in je klas door moslim kinderen geapplaudisseerd wordt?”
Deze vraag Twitterde ik op 24 maart de dag van de aanslagen in Brussel. Een golf van reacties op Twitter en facebook was het gevolg. 3 uur later kwam de politie langs en dit heeft weer een verontschuldiging van de burgemeester opgeleverd, Kamervragen, uitnodigingen voor Pauw en RTL Late-night, telefoontjes van bijna alle grote Nederlandse kranten en zelfs CNN heeft er aandacht aan besteed. En dat alles om deze 1 enkele vraag:
“Hoe geef je nog les als er in je klas door moslim kinderen geapplaudisseerd wordt?”
Een antwoord heb ik overigens niet gekregen, en ik ben ook niet de aangewezen persoon om daar iets zinnigs over te zeggen, ik ben slechts de vragensteller. Het enige wat ik nu kan tonen zijn de reacties die ik binnenkreeg, en die waren zeer divers en soms uitermate boeiend. Een overzicht:
Een deel was gevallen over het feit dat in mijn klas helemaal geen juichende moslim kinderen waren aangezien ik geen docent op een school ben. Dat heb ik echter ook nooit beweerd (ik heb mijn eigen kleine opleidingcentra maar dat staat er helemaal buiten).
Voor sommige was dit echter genoeg om het verhaal als leugenachtig te bestempelen, en dat is niet juist. Mijn vraag was een reactie op leraren die dit meemaakte en ter verificatie heb ik 2 bevriende leraren gevraagd of zij zich hierin konden vinden. Op radio, Twitter en andere media zijn eveneens meerdere van dergelijke meldingen geweest, ik hoef alleen maar te verwijzen naar de Tweets van het 15 jarige meisje. Mijn Tweet-vraag was dus legitiem en gebaseerd op de werkelijkheid. Dat die werkelijkheid niet in ‘mijn klaslokaal’ plaatsvonden doet daar niets aan af.
Natuurlijk heb je altijd de extreme groep die rare dingen roepen met veel pies-poep, lichaamsdelen en moeilijke ziektes in hun bewoordingen. Bloemrijk, maar niet echt interessant.
Interessanter is de groep die uit mijn naam de boel probeerde te sussen en te bagatelliseren zoals:
- “Ivar kennende heeft hij dit niet zo bedoeld…”
- “Als hij dit geweten had, had hij dit echt nooit geplaatst…”
- “Ga er maar gerust van uit dat Ivar veel spijt heeft van zijn actie…”
Zonder enige gene beantwoorde deze mensen op facebook vragen alsof ze precies wisten wat er in mij omging en alsof ik mij enorm schaamde om mijn actie. Dat is echter niet het geval.
Ik sta nog steeds volledig achter mijn Tweet-vraag en ben nog steeds oprecht nieuwsgierig naar het antwoord. Ik zou het morgen weer doen, en overmorgen weer…!
Dan de groep die zegt: “Natuurlijk mag je alles zeggen, maar moet je ook alles zeggen?”.
Hoewel deze vraag een discussie op zich waard is (waar ik volmondig ‘Ja’ op zal zeggen), hebben we het hier over een verdomd normale vraag. Het is niet dat ik een hele scherpe mening ventileer en het feit dat moslim kinderen zo reageerden maakt deze vraag zeer urgent.
Haatzaaien, opruiing, rechts-extremisme en populisme… Ook dat werd zeer makkelijk aangehaald. Kan een open en neutrale vraag over een feitelijke gebeurtenis haatzaaien zijn, of zit het haatzaaien wellicht meer in het antwoord? Van deze groep zou ik echt heel graag antwoord krijgen waarom zij vinden dat mijn Tweet-vraag haatzaaien, opruiing, rechts-extremisme en populisme is. Ik heb het reeds meerdere keren gevraagd, maar nog geen antwoord gekregen.
En dan de lieve groep, dit zijn de zachte heelmeester, de new-agers, de mensen die weten dat ik boeddhist ben en om die reden ook vinden dat ik geen mening mag hebben. Want boeddhisten hebben geen mening, die mediteren, wentelen zich in liefde en roepen AUM…
Voor die mensen de tip, lees de 1e alinea van de eerste Sutta van Gautama de Boeddha eens (Dhamma Cakka Pavattana Sutta: bron: Mahãvagga van de Vin I, 6, 7 + 19-22).
Dan de gemeente Breda waar iemand de politie de opdracht gaf 3 man sterk en in vol ornaat naar mijn huisadres te gaan en daar mede te delen dat Breda niet zit te wachten op dergelijke Tweets en of ik dat in het vervolg niet meer wil doen. Een verklaring is opgetekend, ID pas overgeschreven en handtekening gevraagd.
En tot slot de media die in grote getalen belde, meelde en SMS-te. Ik heb 1 interview gegeven voor Omroep Brabant en daarmee was het wel weer prima. Men wilde mijn verhaal horen over de Tweet, de politie en de burgermeester en zodoende de sensatie loskoppelen van de essentie: dat er moslim-kinderen juichen na 2 dodelijke aanslagen.
De vragensteller draagt verantwoording voor de vraag, niet voor het antwoord. En de vraag kwam heel hard aan, ik was mij vooraf natuurlijk niet bewust over deze impact, maar de impact laat wel de urgentie van de vraag zien.
In het boeddhisme is een mooi vergelijkbaar verhaal van een jongen die neergeschoten wordt door een giftige pijl. En in plaats oplossingsgericht de pijl te verwijderen wordt er gekeken naar de houtsoort van de pijl, de richting vanwaar hij geschoten was en of voor dit doel niet een andere soort pijl gebruikt had kunnen worden. Daar ligt echter het belang niet.
Ik begon met 1 vraag en ik heb er nu meerdere; want waarom reageerden mensen zoals ze reageerden. Waarom wil je het ontkennen, waarom wil je mij doodschoppen om een eenvoudige vraag, waarom wil je het bagatelliseren, waarom vind je dat ik deze vraag niet had moeten stellen, waarom ben ik met deze vraag een extremist, waarom kan een boeddhist geen vraag stellen, waarom kwam de politie voor een vraag-tweet aan mijn deur en waarom is de media zo geil?
Als iemand mij 1 of meerdere antwoorden kan geven, ik hou mij zeer aanbevolen.
Deze vraag Twitterde ik op 24 maart de dag van de aanslagen in Brussel. Een golf van reacties op Twitter en facebook was het gevolg. 3 uur later kwam de politie langs en dit heeft weer een verontschuldiging van de burgemeester opgeleverd, Kamervragen, uitnodigingen voor Pauw en RTL Late-night, telefoontjes van bijna alle grote Nederlandse kranten en zelfs CNN heeft er aandacht aan besteed. En dat alles om deze 1 enkele vraag:
“Hoe geef je nog les als er in je klas door moslim kinderen geapplaudisseerd wordt?”
Een antwoord heb ik overigens niet gekregen, en ik ben ook niet de aangewezen persoon om daar iets zinnigs over te zeggen, ik ben slechts de vragensteller. Het enige wat ik nu kan tonen zijn de reacties die ik binnenkreeg, en die waren zeer divers en soms uitermate boeiend. Een overzicht:
Een deel was gevallen over het feit dat in mijn klas helemaal geen juichende moslim kinderen waren aangezien ik geen docent op een school ben. Dat heb ik echter ook nooit beweerd (ik heb mijn eigen kleine opleidingcentra maar dat staat er helemaal buiten).
Voor sommige was dit echter genoeg om het verhaal als leugenachtig te bestempelen, en dat is niet juist. Mijn vraag was een reactie op leraren die dit meemaakte en ter verificatie heb ik 2 bevriende leraren gevraagd of zij zich hierin konden vinden. Op radio, Twitter en andere media zijn eveneens meerdere van dergelijke meldingen geweest, ik hoef alleen maar te verwijzen naar de Tweets van het 15 jarige meisje. Mijn Tweet-vraag was dus legitiem en gebaseerd op de werkelijkheid. Dat die werkelijkheid niet in ‘mijn klaslokaal’ plaatsvonden doet daar niets aan af.
Natuurlijk heb je altijd de extreme groep die rare dingen roepen met veel pies-poep, lichaamsdelen en moeilijke ziektes in hun bewoordingen. Bloemrijk, maar niet echt interessant.
Interessanter is de groep die uit mijn naam de boel probeerde te sussen en te bagatelliseren zoals:
- “Ivar kennende heeft hij dit niet zo bedoeld…”
- “Als hij dit geweten had, had hij dit echt nooit geplaatst…”
- “Ga er maar gerust van uit dat Ivar veel spijt heeft van zijn actie…”
Zonder enige gene beantwoorde deze mensen op facebook vragen alsof ze precies wisten wat er in mij omging en alsof ik mij enorm schaamde om mijn actie. Dat is echter niet het geval.
Ik sta nog steeds volledig achter mijn Tweet-vraag en ben nog steeds oprecht nieuwsgierig naar het antwoord. Ik zou het morgen weer doen, en overmorgen weer…!
Dan de groep die zegt: “Natuurlijk mag je alles zeggen, maar moet je ook alles zeggen?”.
Hoewel deze vraag een discussie op zich waard is (waar ik volmondig ‘Ja’ op zal zeggen), hebben we het hier over een verdomd normale vraag. Het is niet dat ik een hele scherpe mening ventileer en het feit dat moslim kinderen zo reageerden maakt deze vraag zeer urgent.
Haatzaaien, opruiing, rechts-extremisme en populisme… Ook dat werd zeer makkelijk aangehaald. Kan een open en neutrale vraag over een feitelijke gebeurtenis haatzaaien zijn, of zit het haatzaaien wellicht meer in het antwoord? Van deze groep zou ik echt heel graag antwoord krijgen waarom zij vinden dat mijn Tweet-vraag haatzaaien, opruiing, rechts-extremisme en populisme is. Ik heb het reeds meerdere keren gevraagd, maar nog geen antwoord gekregen.
En dan de lieve groep, dit zijn de zachte heelmeester, de new-agers, de mensen die weten dat ik boeddhist ben en om die reden ook vinden dat ik geen mening mag hebben. Want boeddhisten hebben geen mening, die mediteren, wentelen zich in liefde en roepen AUM…
Voor die mensen de tip, lees de 1e alinea van de eerste Sutta van Gautama de Boeddha eens (Dhamma Cakka Pavattana Sutta: bron: Mahãvagga van de Vin I, 6, 7 + 19-22).
Dan de gemeente Breda waar iemand de politie de opdracht gaf 3 man sterk en in vol ornaat naar mijn huisadres te gaan en daar mede te delen dat Breda niet zit te wachten op dergelijke Tweets en of ik dat in het vervolg niet meer wil doen. Een verklaring is opgetekend, ID pas overgeschreven en handtekening gevraagd.
En tot slot de media die in grote getalen belde, meelde en SMS-te. Ik heb 1 interview gegeven voor Omroep Brabant en daarmee was het wel weer prima. Men wilde mijn verhaal horen over de Tweet, de politie en de burgermeester en zodoende de sensatie loskoppelen van de essentie: dat er moslim-kinderen juichen na 2 dodelijke aanslagen.
De vragensteller draagt verantwoording voor de vraag, niet voor het antwoord. En de vraag kwam heel hard aan, ik was mij vooraf natuurlijk niet bewust over deze impact, maar de impact laat wel de urgentie van de vraag zien.
In het boeddhisme is een mooi vergelijkbaar verhaal van een jongen die neergeschoten wordt door een giftige pijl. En in plaats oplossingsgericht de pijl te verwijderen wordt er gekeken naar de houtsoort van de pijl, de richting vanwaar hij geschoten was en of voor dit doel niet een andere soort pijl gebruikt had kunnen worden. Daar ligt echter het belang niet.
Ik begon met 1 vraag en ik heb er nu meerdere; want waarom reageerden mensen zoals ze reageerden. Waarom wil je het ontkennen, waarom wil je mij doodschoppen om een eenvoudige vraag, waarom wil je het bagatelliseren, waarom vind je dat ik deze vraag niet had moeten stellen, waarom ben ik met deze vraag een extremist, waarom kan een boeddhist geen vraag stellen, waarom kwam de politie voor een vraag-tweet aan mijn deur en waarom is de media zo geil?
Als iemand mij 1 of meerdere antwoorden kan geven, ik hou mij zeer aanbevolen.
woensdag 1 juni 2016
Dharma-Lotus Blog
Welkom op deze blog. Onderdeel van Dharma-Lotus in Breda, een kleinschalig boeddhistisch centrum met afdelingen in Oosterhout, Oisterwijk, Arnhem en Wolfheze. Hier verzorgen we vanuit de boeddhistische Kum-nye visie massages, sessies en coachingstrajecten aan. Op vaste avonden zijn er bijeenkomsten voor yoga, tantra en meditatie en veelvuldig zijn er cursussen en workshops.
We verzorgen 4 opleidingen en organiseren pelgrimages naar India, Nepal en Sri-Lanka. Tot slot organiseren we regelmatig 12 daagse retraites.
- deze Blog -
Deze Blog wordt geschreven door Ivar Mol, 1e leraar en oprichter van Dharma-Lotus. Vanuit de boeddhistische visie kijkt hij naar de wereld en schrijft daarover.
Belangrijk te vermelden is dat het altijd zijn persoonlijke visie blijft. Hoewel geïnspireerd door het boeddhisme, is dit natuurlijk niet de boeddhistische visie op een gegeven onderwerp.
- adresgegevens hoofdvestiging Breda -
• dharma-lotus
• aardrijk 103
• 4824 BT Breda
• tel: 076-5498768 | 076-7502472
• mobiel: 06-49768104
• betaling Nederland: IBAN: NL49INGB0001313973 | BIC: INGBNL2A
• betaling België: KBC bank: BE44731006457545
• tav Ivar Mol, Breda
• KvK: 20155613
We verzorgen 4 opleidingen en organiseren pelgrimages naar India, Nepal en Sri-Lanka. Tot slot organiseren we regelmatig 12 daagse retraites.
- deze Blog -
Deze Blog wordt geschreven door Ivar Mol, 1e leraar en oprichter van Dharma-Lotus. Vanuit de boeddhistische visie kijkt hij naar de wereld en schrijft daarover.
Belangrijk te vermelden is dat het altijd zijn persoonlijke visie blijft. Hoewel geïnspireerd door het boeddhisme, is dit natuurlijk niet de boeddhistische visie op een gegeven onderwerp.
- adresgegevens hoofdvestiging Breda -
• dharma-lotus
• aardrijk 103• 4824 BT Breda
• tel: 076-5498768 | 076-7502472
• mobiel: 06-49768104
• betaling Nederland: IBAN: NL49INGB0001313973 | BIC: INGBNL2A
• betaling België: KBC bank: BE44731006457545
• tav Ivar Mol, Breda
• KvK: 20155613
Abonneren op:
Posts (Atom)